Współczynniki wyrównawcze budynku

Współczynniki wyrównawcze (korekcyjne, korygujące, redukcyjne) położenia lokali w bryle budynku stosuje się celu rzetelnego podziału całkowitych kosztów ogrzewania budynku na poszczególne budynki/lokale z wykorzystaniem wskazań podzielników lub ciepłomierzy lokalowych. Mają one zastosowanie w celu wyrównania różnic zużycia energii na potrzeby ogrzewania, spowodowanych położeniem lokalu w bryle budynku. Lokale znajdujące się na parterze i poddaszu, przy nieogrzewanych pomieszczeniach lub przy ścianach szczytowych charakteryzują się większym zapotrzebowaniem na energię niż lokale znajdujące się w wewnętrznych częściach budynku. Lokale te mają zwiększone straty energii przez przegrody (ściany, stropy) stykające się z otoczeniem zewnętrznym lub pomieszczeniami nieogrzewanymi. Stanowią one również „ciepły bufor" dla lokali wewnętrznych. W skrajnych przypadkach różnica zapotrzebowania na energię w przypadku lokali o podobnym metrażu i budowie może sięgać 50%.

Współczynniki wyrównawcze stosuje się aby wyrównać jednostkowe koszty ogrzewania lokali i wprowadzić solidarność społeczną przy rozliczeniu kosztów ogrzewania budynku. Obowiązek ten wynika z postanowienia art. 45a ustawy Prawo energetyczne które zobowiązuje zarządcę budynku wielolokalowego do wyboru metody rozliczania całkowitych kosztów zakupu ciepła na poszczególne lokale z uwzględnieniem współczynników wyrównawczych zużycia ciepła na ogrzewanie, wynikające z położenia lokalu w bryle budynku.